Voor de draad met je aard

Voor je het weet leef je het beeld dat anderen van je maken. Dat gebeurde mij. In onze organisatie plakten we etiketten bij de vleet. Van hoog tot laag! We hoorden alleen wat we wilden horen en we wisten al wat ging komen nog voordat iemand haar mond had open gedaan. Oh Eline, altijd gevoelig voor man - vrouw dingen. Ach die Sjaak, weer het laatste woord. En zo ging het maar door. Niet hardop natuurlijk, maar soms ook wel.

Op mij werden de etiketten ‘ontregelend’ ‘confronterend’ en ‘best grappig’ geplakt. Wat deed dit met mij? Ik ging me ernaar gedragen en werd vlijmscherp. Schiep daar in het begin zelfs genoegen in; best grappig dacht ik. Maar het was helemaal niet grappig. Ik paste me alleen maar aan, wilde graag meetellen. Door me zo ‘eenzijdig’ te gedragen, kwam mijn eigenlijke talent in de knel. Ik werd dof en raakte verwijderd van mijn werkelijke passie en plezier.

Ernstig! Zowel voor mij als voor mijn organisatie.

Veel mensen leven naar de verwachting van een ander. Waarom toch? Om erbij te horen? Maar waar hoor je dan eigenlijk bij? En waar blijf je zelf? Een organisatie bereikt het meest wanneer ze haar medewerkers laat zijn wie ze zijn, als mens. Met een eigen manier van zijn, de een zus de ander zo. Kleurrijk als de natuur, van hoog tot laag één geheel. Wat een voorbeeld! Ja, laat de natuur maar schuiven.

Marion Damgrave/17.02.2014

De aard van de leider, www.aardvandeleider.nl